*UPLB Main Library*
It never fails.
Therapeutic ang effect ng LB Lib(rary) sa akin. Nope, not the indoors (though minsan parang addictive din ang amoy ng lumang mga book pages doon). Yung part ng lib sa likod kung saan tumatambay ang mga estudyante para magpalipas ng oras. Ito yung part kung saan visually mae-entice ka lang pagmasdan ang kabuuan ng Makiling habang umaakyat ang mga dyip pa-forestry.
Just imagining, parang naamoy ko na ang mga dahon sa ELBI. Soothing. Naririnig ko ang mga ibon. Music to the ears. Nare-refresh ang mata ko sa greenery. Eye-candy!
Hindi ba masarap alalahanin ang panahon kung kailan ang role(s) lang natin sa buhay ay mag-cram para sa mga exams, tipirin ang baon para meron pang maipang-gimik at magreklamo over demonic profs?
After eight years, much have changed. Hindi na pwede basta tumakbo sa likod ng lib para tumambay at mag-destress. In this real world kung saan we are very much entwined, ang bilis ng phasing. Nakakalula. Kung babagal-bagal ka, surely maiiwan ka.
To my dear lib, you will forever be one of my comfort blankets. Just my memory of you is enough to lift my spirit.
Tumatanda na nga yata ako, emo stuff and all. Must be...The Quarter Life.
